Ζήσε.
Kάθε στιγμή, κάθε ανάσα.
Με θάρρος ζήσε.
Γέμισε τη φαρέτρα της ψυχής σου με βέλη ανθοφόρα.
Μη λυπηθείς να ζήσεις.
Την απραξία να τρέμεις.
Που λίγο, λίγο, σαν το κύμα που τον βράχο κατατρώει,
έτσι και αυτή την αίσθηση σου αναίσθητη την κάνει.
Να νιώθεις.
Να αφήνεις το δοξάρι τις χορδές να χαϊδεύει.
Άλλοτε ήρεμα, άλλοτε και με μανία.

Έτσι που το κορμί στις νότες να βουτάει
και η ύπαρξη σου ολάκερη, σα φλόγα ενός κεριού στο φύσημα τ’ανέμου,
με χάρη να χορεύει.