Ποιός είναι αυτός που στον καημό,
μπορεί και να γελάσει;
Ποιός είναι αυτός που μ’ αφορμή
τη θλίψη, θα κεράσει;

Ίσως εγώ να το μπορώ
και στο καημό να φέρω,
άλλο λιμάνι, πιο κλειστό,
απάνεμο απ’ τους στεναγμούς,
φιλόξενο στο γέλιο.

Ποιός είναι αυτός που στη γιορτή,
θ’ αρχίσει το τραγούδι;
Ποιός είναι αυτός που στη ψυχή,
θ’ αφήσει ένα λουλούδι;

Είμαι εγώ και θα χαρώ,
ελπίδα να προσφέρω.
Σ’ αυτούς τους άνοστους καιρούς,
ίσως το καταφέρω.

Ας γίνει λοιπόν ο καθένας από εμάς, ένας φάρος ελπίδας. Ας φέρουμε όλοι εμείς, την αισιοδοξία που τόσο αναμένουμε. Όχι αποφεύγοντας τις δυσκολίες αλλά αντικρούοντας τες με δύναμη ψυχική. Γιατί αυτήν όλοι την έχουμε, και αν όχι μαντέψτε! Καλλιεργείται και ας είναι αυτός ο πρώτος κήπος σας. Θα είναι ο κήπος της ψυχής σας. Ας ανατρέξει ο καθένας στην αποθήκη της ψυχής του και ας ζυγίσει τα αποθέματά του. Αρκεί ένας να κάνει την αρχή και όσοι θέλουν και μπορούν, θα ακολουθήσουν. Και τότε σίγουρα,θα τα καταφέρουμε!

Ποίημα: Περιστέρα Βουλγαράκη

Σχολιασμός: PickUpTheThreadTeam